Oudejaarsdag

Omringd door luie vrienden besloot ik ook dit jaar maar weer een Oud & Nieuw feestje te geven. Met slechts één voorwaarde: Bring Your Own Beer/Wine/GT’s of wat je maar wilt drinken. Iedereen vond dat wel een goed plan en zo brak de dag van Het Feest aan.

In de ochtend sliep ik uit, want ik was lekker een dagje vrij. Omdat mijn kraakverse huis wel wat meer groen kon gebruiken, reed ik rond twaalven opgewekt in mijn Citigootje naar de Intratuin. Eenmaal daar bleek de Intratuin te zijn veranderd in een grootschalig vuurwerkverkooppunt. Dus nadat ik een parkeerplek had bemachtigd en me door een zee aan mensen heen had geworsteld liep ik iets minder opgewekt en enigszins bezweet de Intratuin binnen. Het zou me slechts een halfuurtje kosten om planten te vinden en kopen. Nu was ik even vergeten dat ik een Weegschaal ben en dat de Intratuin een grote selectie planten heeft. Telkens als ik dacht dat ik dé ultieme huiskamerplant voor dat ene hoekje had gevonden, zag ik weer een mooiere staan, waardoor het allemaal erg lang duurde en het personeel me gek aan begon te kijken. Ondertussen belde ik mijn moeder, want zijn klimopplanten wel echt handig voor in huis? En hoe zit het als je hele huis dan ineens overwoekerd raakt door klimop, maar dan vanbinnen?! Mijn moeder zei: “Dan knip je er gewoon een stukje af.” God, moeders <3

Eenmaal bij de kassa werd mijn pas geweigerd. Na een saldocheck bleek dat in ieder geval niet het probleem te zijn (de boetes zijn inderdaad nog niet betaald). Het zou aan de pinautomaat kunnen liggen, daarom pinde ik bij kassa nummer 2. Ook daar werd mijn pas geweigerd. Ik begon inmiddels aardig te zweten en besloot te bellen met de Rabobank. “Welk pasnummer heeft uw pinpas? Ah ja dan zie ik het, als het goed is heeft u een paar maanden geleden een nieuwe pas van ons gekregen. Je huidige pas is sinds vandaag geblokkeerd.” Goed gedaan Rabobank, op 31 december. Inmiddels stonden mijn planten te verdorren en stond ik met de handen in het haar. Tot de kassamedewerkster besloot om me uit de brand te helpen. “Als jij nou eens geld naar mij overmaakt, dan betaal ik het nu voor je.” Bij deze, Gerrie (ik heb alleen je voorletter maar je voelde heel erg als een Gerrie), duizendmaal dank!

Weer thuis bleken alle planten ultiem in mijn nieuwe interieur te passen. Weegschaal zijn loont wat dat betreft wel. Goede Vriendin Cloe kwam thee drinken en werd opgevolgd door Goede Vriendin Rixt met wie ik boodschappen zou doen. Drank van de avond zou Gin Tonic worden, met een beetje bier on the side, en voor bij het avondeten een lekkere witte wijn. And then it hit me: in alle plantenhectiek had ik nog niets gegeten die dag. Slechts één oliebol die ik bij het vuurwerkverkooppunt had mee gegrist. In paniek kocht ik een Snickers bij de kassa die ik direct naar binnen duwde. En thuis at ik met Rixt een bizar lekkere homemade Jamie Oliver superfood maaltijd. Ik likte de schaal leeg en vond dat ik toch een soort van bodem had gelegd.

Rond achten begonnen de vrienden binnen te druppelen en die waren stuk voor stuk enthousiast over mijn huis en aangeschafte planten. Het begon in een knus huiskamerkringetje met anekdotes over 2015, maar op een zeker moment vond ik dat we moesten gaan dansen. Ik had inmiddels al een paar GT’s naar binnen geslagen en mijn linkeroog keek al in mijn rechterbroekzak. Toen ging het allemaal heel snel: Korrit + gay friend Niels stonden ineens voor de deur, iemand telde af van tien naar nul, ik pakte een glas champagne van iemand over en voor ik het wist stonden we elkaar allemaal te zoenen en gingen we naar buiten om vuurwerk te kijken. Iedereen had het reuze naar z’n zin. Ik sprak lieve woorden (dat doe ik altijd als m’n linkeroog in m’n rechterbroekzak kijkt) en krabde terloops met m’n ruitenkrabber wat vogelpoep van m’n auto. Op de achtergrond het geluid van hevig vuurwerk. Toen ik even het huis in wandelde om nog wat champagne te halen, zag ik ineens de deur van m’n slaapkamer. Een stemmetje binnenin me zei: “Oeh lekker Marjo, eventjes op bed liggen, de oogjes heel even dicht, daarna opgewekt dansen op je feestje.” Wat een goed idee van dat stemmetje.

En toen werd ik vanmorgen om 9 uur wakker. Ja, soms gaat het leven zo. Dan merk je dat je niet 26 maar 86 bent en dan ga je gewoon slapen op je eigen feestje. Wat overigens gewoon doorging tot drie uur. Goede Vrienden David en Laura waren ook nog langsgekomen, zag ik vanmorgen op m’n telefoon. Ze hadden een gezellige selfie gestuurd voor m’n slaapkamerdeur. Overal doorheen geslapen.

Maar afijn, vandaag was dus eigenlijk een prima dag. Geen kater, geen gezeur, geen gedoe, allemaal series gekeken, een moddervette pizza besteld en zelfs nog de puf om dit blogje te schrijven. Heerlijk toch? Iedereen een Heel Erg Gelukkig Nieuwjaar. Lekker genieten, lekker leuke dingen doen, lekker aan je innerlijke zelf werken, lekker eten, lekker drinken (met mate), en mijn allerbeste tip: niet door oranje rijden, want dat is soms geen oranje.

Dikke kus!
Mayo

Ps. Hieronder nog wat foto’s van de dag!